ingen ledig kapasitet

Eg har vore i veggen 

og det har ikkje du

korleis skal du kunne

forstå meg du

som ikkje har vore der?

du som trur at eg 

sit på stolen framfor deg

og høyrer kva du seier

medan eg strekkjer fram

ei hand gjennom eit hol i veggen

som vert mindre og mindre

så lite at eg nesten ikkje kan 

sjå deg

og du ikkje ser handa

der du sit åtte lysår borte 

og snakker om 

kognetiv tenking

du trur at eg sit på stolen

men det er ei synsforstyrring 

eg er død

korleis skal du kunne forstå?

utdrag/ dikt av gunhild hofstad